Κυριακή 22 Οκτωβρίου 2023

ΟΛΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΑ ΧΩΡΑΝΕ

ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ…..ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΔΑΣΙΚΩΝ ΕΚΤΑΣΕΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ.
ΠΛΗΜΜΥΡΕΣ…ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΖΩΑ ΠΝΙΓΜΕΝΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ.
ΠΟΛΕΜΟΣ….ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ.
ΧΛΩΡΙΔΑ, ΠΑΝΙΔΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΖΩΕΣ ΣΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ. Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΗ ΜΕ ΟΛΕΣ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΤΡΑΓΩΔΙΕΣ ΠΗΓΑΙΝΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ ΣΥΜΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ.
ΚΙ ΕΜΕΝΑ ΑΠΟ ΧΘΕΣ, ΜΙΑ ΦΡΑΣΗ ΤΡΙΓΥΡΙΖΕΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ:
ΔΕΝ ΤΟ ΧΩΡΑΕΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΝΟΥΣ!
ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΠΡΑΞΗ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΑΔΙΚΟ, ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΠΟΤΡΟΠΑΙΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΟΛΕΘΡΟ, ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ, ΤΟΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ ΜΑΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΜΑΣ, ΔΕΝ ΕΧΕΙ Κ Α Μ Ι Α ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΣ, ΣΤΟΝ ΚΟΙΝΟ ΜΑΣ ΝΟΥ.
ΤΟ ΑΔΙΚΟ ΔΕΝ ΚΑΤΑΠΙΝΕΤΑΙ, ΔΙΟΤΙ ΜΑΣ ΠΝΙΓΕΙ ΤΟ ΔΙΚΙΟ.
ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΧΩΡΕΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, ΔΗΛΑΔΗ ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΕΣΟΥΜΕ, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΡΑΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΘΕΣΗ ΣΕ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ.
ΌΧΙ «ΟΛΟΙ ΟΙ ΚΑΛΟΙ ΧΩΡΑΝΕ», ΑΛΛΑ «ΟΛΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΑ ΧΩΡΑΝΕ», ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΧΩΡΟ ΚΑΙ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΆΠΕΙΡΟ.


ΟΛΗ Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΕΔΩ:

Τετάρτη 11 Οκτωβρίου 2023

ΟΙ ΛΩΡΙΔΕΣ ΓΑΖΑΣ ΕΝΟΣ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΕΝΟΥ ΚΟΣΜΟΥ


Αυτός ο πλανήτης μετράει πληγές χιλιάδες χρόνια τώρα. Καθώς κάποιοι καλύπτονται με ΓΑΖΕΣ για να καλύψουν και να θεραπεύσουν τα τραύματά τους, κάποιοι άλλοι ΓΑΖΩΝΟΥΝ με ριπές όπλων τούτο εδώ τον κόσμο ανοίγοντας κι άλλες, περισσότερες, πληγές….

Ποτάμι το αίμα κυλά και μια ΛΩΡΙΔΑ ΓΑΖΑ μάταια προσπαθεί να δέσει μια πληγή. Κι η προσπάθεια της να την κρύψει, άκαρπη. Το βλέμμα την προδίδει. Προδίδει τον πόνο της πληγής, τη συμφορά, την ανείπωτη θλίψη καθώς τα δάκρυα αναδύονται από τα μάτια. Κι ακόμα όταν περάσει ο καιρός και βγει η ΓΑΖΑ από το σώμα, ένα σημάδι θα βρίσκεται εκεί για να θυμίζει το κακό, παρέα με ένα «γιατί» που έμεινε αναπάντητο.

Γιατί αυτός ο χαλασμός; Γιατί τόσο θανατικό; Γιατί τόσο αίμα; Γιατί, γιατί, γιατί…..Και όσο αυτό το «γιατί» μένει αναπάντητο, το αίμα ξετρυπώνει λεκιάζοντας τη ΓΑΖΑ.

Χάσταγκ απλώνονται στο διαδίκτυο από τη μια άκρη του κόσμου στην άλλη. #Με_τη_Γάζα, #Με_το_Ισραήλ, #Με_την_Ουκρανία, #Με_τη_Ρωσία και ο κατάλογος συνεχίζεται…και ένα  «γιατί» να μου ΓΑΖΩΝΕΙ το μυαλό…..

Γιατί όχι #Με_τον_άνθρωπο, #Με_τους_ανθρώπους;

Χρόνια τώρα μας φορέσανε ταμπέλες. Κοστολογήσαμε και τις ζωές μας και γίναμε έρμαια κάποιων υπανθρώπων που μας δουλεύουνε ψιλό ΓΑΖΙ! Και αυτό το «γιατί» να πολλαπλασιάζεται, κι ούτε όλες οι ΓΑΖΕΣ του κόσμου να είναι δυνατό να το δέσουν, να το κρύψουν, να το θεραπεύσουν.

Πάνω σε μια ματωμένη ΛΩΡΙΔΑ ΓΑΖΑ η ιστορία του πλανήτη έχει γραφτεί. Οι κλωστές της ποτίσανε με κόκκινο. Κάθε κλωστή και μια ζωή. Κι εκείνες που κοκκίνισαν, απώλεια σου δείχνουν, καθώς το νήμα της ζωής κόπηκε άδικα. Και αυτοί που θα έπρεπε να ντρέπονται για αυτό τον χαμό, δεν κοκκινίζουν παρά μόνο ανερυθρίαστα συνεχίζουν να ρίχνουν κι άλλο λάδι στη φωτιά ρουφώντας το αίμα μας για πολλοστή φορά.

Άνθρωποι χωρισμένοι σε στρατόπεδα, αντί να βλέπουν τον ίδιο τους τον εαυτό στον συνάνθρωπό τους, επιλέγουν να σημαδεύουν τον αδελφό τους, το ίδιο τους το αίμα……

Κάποτε κάποιος, στο πολύ κοντινό παρελθόν, έγραψε το εξής: «Όταν χτυπάς και πολεμάς τον άνθρωπο και το σύνολό του, την πολιτεία του, χτυπάς και πολεμάς το ίδιο το Φως. Είναι ποτέ δυνατόν αυτό να συμβαίνει;;….Πολίτης χτυπά πολίτη. Άνθρωπος χτυπά και πολεμά άνθρωπο. Πολιτεία χτυπά και πολεμά πολιτεία. Δηλαδή, το Φως το ίδιο πολεμά και χτυπά το ίδιο το Φως, τον ίδιο τον εαυτόν του. Τεράστια αποστασία να χτυπάς το ίδιο το Φως! Και ποτέ το Φως δεν μπορεί να χτυπήσει το Φως. Ο Άνθρωπος είναι το ίδιο το θείο δημιούργημα του Φωτός».

Όχι άλλα αναπάντητα «γιατί»: https://www.aitherikigrafi.gr/isopoliteia-isodynamia




Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου 2023

Τα απόνερα που μας πνίγουν

Αυτό το καλοκαίρι μετρήσαμε πληγές· πληγές όμως που δεν γιατρευτήκαν, αλλά τουναντίον πλήθαιναν και προστέθηκαν ακόμα περισσότερες με την αρχή του φθινοπώρου. Πληγές που προήλθαν από πυρκαγιές, πληγές που προκλήθηκαν από πλημμύρες.

Κι οι άνθρωποι τώρα προσπαθούνε να πνίξουνε τον πόνο τους μέσα στη λάσπη και στα απόνερα.

Εικόνες με πνιγμένα ζώα, άνθρωποι να επιπλέουν νεκροί με το ασάλευτο κορμί τους να ξεβράζεται σε άλλα μέρη.

Κι εσύ αδελφέ μου να μένεις πίσω με ένα δίκιο που σου πνίγει το λαιμό και τα δάκρυά σου να σου πνίγουν τη φωνή γιατί δεν μπορείς πλέον ούτε να φωνάξεις, καθώς αντικρίζεις το βιος σου να βουλιάζει ολοένα και περισσότερο μέσα στα μολυσμένα νερά.

Κι αυτές οι εικόνες να συνοδεύονται από μια δυσωδία που εξαπλώνεται στους δρόμους, στα σπίτια….παντού, σαν ένα πέπλο που περιφέρεται ως απρόσκλητος επισκέπτης.

Κι εμείς οι υπόλοιποι που δεν βιώσαμε τούτο το κακό να παρακολουθούμε με άφατη θλίψη αλλά κι οργή αυτή τη συμφορά. Μια συμφορά όμως που μας θυμίζει πως κι εμείς πνιγήκαμε, αλλά από διαφορετικά δεινά…..

Κάποιοι πνιγμένοι από τα χρέη, κάποιοι πάλι από άλλη τραγωδία, να περιμένουμε όλοι μαζί κάποιος να μας ρίξει ένα σωσίβιο και να μας σώσει από τα λασπόνερα αυτής της κοσμοχαλασιάς. 

Μα ξεχάσαμε πως οι «υποτιθέμενοι» σωτήρες μας είναι αυτοί που μας ρίξανε στον όλεθρο. Και τώρα, αφού μας πετάξανε σε τούτο εδώ το βούρκο όπου η δίνη του μας τραβάει ολοένα και πιο κάτω, αυτοί μας κοιτάνε από ψηλά βάζοντας πλώρη για ακόμα πιο ζοφερούς προορισμούς του ίδιου μας του μέλλοντος.

Αδερφέ μου, μας ρίχνουν από τον καταπέλτη έναν, έναν. Κι εμείς κοιτάμε αποσβολωμένοι. 

Μήπως ήρθε ο καιρός του δίκιου μας η οργή να γίνει καταπέλτης και να καθίσει στο σκαμνί ο κάθε λογής ψεύτης;





Πέμπτη 29 Ιουνίου 2023

Η απόχη της αποχής

Την περασμένη Κυριακή, κληθήκαμε ως Έλληνες πολίτες να ασκήσουμε το εκλογικό μας δικαίωμα έπειτα από μια τετραετία κοινωνικοπολιτικού αναβρασμού.

Πανδημία, Έβρος, υποκλοπές, πλειστηριασμοί, Τέμπη, γυναικοκτονίες, κακοποίηση ανηλίκων – και όχι μόνο – «έβαψαν» τον κοινωνικο-οικονομικό «καμβά» της χώρας μας με μαύρο χρώμα.

Ως πολίτες αποτυπώσαμε την οργή μας για αυτό το σκηνικό χρησιμοποιώντας τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Εκφράσαμε τον θυμό μας, την αγανάκτηση μας, τον πόνο μας – άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο – δηλώνοντας παρών για τον συνάνθρωπό μας.

Ωστόσο, όταν ήρθε η ώρα να κάνουμε την παρουσία μας αισθητή στα πολιτικά τεκταινόμενα και να δηλώσουμε το «εδώ» και το «τώρα» της ίδιας μας της ύπαρξης έτσι ώστε να πάψουν τα κακώς κείμενα, εμείς απουσιάζαμε.

Όταν ήρθε η ώρα να πάρουμε θέση για όλα αυτά που μας αφορούν, εμείς αποφασίσαμε να «λάμψουμε» δια της απουσίας μας.

Όμως αυτή η «λάμψη» φοβάμαι τελικά πως τύφλωσε εμάς τους ίδιους κάνοντας μέρα με τη μέρα ολοένα και πιο αδύνατη την θέαση της αλήθειας η οποία απομακρύνεται ακόμα περισσότερο. Και αντί να τυφλώσουμε τον Κύκλωπα για να απελευθερωθούμε από τα δεινά που μας ταλανίζουν, επιλέξαμε για ακόμα μία τετραετία να κλείσουμε τα μάτια και να συνεχίσουμε στον ίδιο φαύλο κύκλο.

Επιλέξαμε την απουσία. Διαλέξαμε την αποχή και κρατήσαμε απόσταση από το δίκαιο, με αποτέλεσμα να πιαστούμε αιχμάλωτοι μέσα σε μια απόχη όπου η αιχμή του λωτού «τσακίζει» την μνήμη μας καθημερινά, ρίχνοντας μας βαθύτερα μέσα στη λήθη.


Ξεχάσαμε και νομίζουμε πως για να έχουμε, πρέπει να απέχουμε, πως η απόσταση μας από θέματα που μας αφορούν αποτελεί στάση απέναντι στο άδικο και ότι η απουσία είναι εν τέλει η ουσία του όλου θέματος που φαινομενικά θα δώσει λύση στο πρόβλημα.

Είναι ωστόσο έτσι;

Αν κοιτάξει κανείς γύρω του αλλά και μέσα του, θα αντιληφθεί πως τίποτα δεν απέχει από την ίδια του την ύπαρξη.

Απέχει η καρδιά από το σώμα;

Τότε αδερφέ μου γιατί απέχεις εσύ;

Ναι, εσύ που είσαι η καρδιά της δημοκρατίας, επιλέγοντας τα market και τα youth pass για να πας εκεί που σου δείχνει ο Κύκλωπας.

Ε.ΣΥ. που είσαι ο ίδιος ο πυρήνας και η ουσία της πολιτείας και είναι ανάγκη να ενθυμηθείς τον στόχο και τον σκοπό μιας ιδέας που δεν είναι άλλος από την ίδια μας την ένωση.

«Οι άνθρωποι που προσπαθούν να κάνουν αυτόν τον κόσμο χειρότερο δεν παίρνουν ρεπό. Γιατί να πάρω εγώ;» - Μπομπ Μάρλεϊ

ΑΝΑΛΥΣΗ ΟΛΙΚΗΣ ΟΛΟΤΗΤΑΣ ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΗΣ ΔΙΕΡΓΑΣΙΑΣ - ΠΟΛΙΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΑΝΑΛΥΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΣΠΑΣΗ 600 ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΕΙΩΝ



Κυριακή 14 Μαΐου 2023

Η επινοημένη παράδοση μιας Νέας Δημοκρατίας

 


Ακολουθεί απόσπασμα από την Ιδρυτική Διακήρυξη της Νέας Δημοκρατίας:

«Το μέγα θέμα της εποχής μας είναι η δημοκρατία. Όλοι μιλούν περί δημοκρατίας, ολίγοι όμως την καταλαβαίνουν˙ και ολιγότεροι έχουν τη θέληση και την ικανότητα να την εφαρμόζουν……. Η παράταξις της Νέας Δημοκρατίας συγκροτείται από έμπειρες και υγιείς, αλλά και από νέες προοδευτικές και ριζοσπαστικές πολιτικές δυνάμεις συντονισμένες στον ίδιο σκοπό: Να κάμουν στην Ελλάδα πράξη την επωνυμία της παρατάξεως - να δώσουν στη χώρα μια νέα δημοκρατία…….Νέα Δημοκρατία είναι η κίνηση που επιλέγει και συντηρεί από την παράδοση μόνον όσα ο χρόνος απέδειξε σωστά και χρήσιμα. Και προχωρεί διαρκώς με μεγάλα, τολμηρά αλλά και ασφαλή βήματα στις νέες διαρκώς εξελισσόμενες συνθήκες……….Βασική όμως προϋπόθεσις για όλα αυτά είναι η θεμελίωσις στον τόπο μας της αληθινής και συγχρόνου δημοκρατίας. Σ’ αυτήν αφιερώνεται, ολόκληρη και ομόθυμη, η μεγάλη παράταξις της Νέας Δημοκρατίας.»

Ο φιλόσοφος Αντισθένης αναφέρει το εξής: «Αρχή Σοφίας ονομάτων επίσκεψις», δηλαδή η σημασία των λέξεων και η ετυμολογική τους δομή συμβάλλουν σημαντικά στην ανάπτυξη της σκέψης του ανθρώπου έτσι ώστε αυτός να είναι σε θέση να δημιουργεί.

Οι λέξεις κουβαλάνε έννοιες οι οποίες είναι στενά συνδεδεμένες με την ιστορία ενός έθνους. Οι λέξεις μεταφέρουν νοήματα μέσω των οποίων πλέκεται το νήμα του παρελθόντος με αυτό του παρόντος δίνοντας τη σκυτάλη στο μέλλον.

Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που οι έννοιες των λέξεων αλλοιωθούν και αλλάξουν ολοκληρωτικά;

Τι γίνεται στην περίπτωση που κάποιος ή κάποιοι αποφασίσουν να «ντύσουν» τις λέξεις με σημασίες αλλιώτικες οι οποίες δε συνάδουν με τις αρχικές έννοιες ή ακόμα και να απογυμνώσουν αυτές ξεριζώνοντας ό,τι πολυτιμότερο διακινούν;

Τότε το νήμα της ροής του χρόνου κόβεται και ο άνθρωπος ξεχνά την ίδια την ταυτότητά του.

Ο προβληματισμός μου αυτός έγκειται κυρίως ως προς τον επιθετικό προσδιορισμό «Νέα» μπροστά από την λέξη «Δημοκρατία», μια λέξη η οποία σηκώνει στις «πλάτες» της την τεράστια ιστορία ενός έθνους. Ένας επιθετικός προσδιορισμός που σύμφωνα με την Ιδρυτική Διακήρυξη της εν λόγω παράταξης, θα δώσει μια καινούρια πνοή στο πολίτευμα αυτό και κατ΄επέκταση σε τούτη εδώ τη χώρα που λέγεται Ελλάς.

Σχεδόν όμως πενήντα χρόνια μετά από την ίδρυση αυτής της παράταξης, το αποτύπωμα αυτού του «νέου» μοντέλου δημοκρατίας που έχει αφήσει αυτό το κόμμα, έχει συνδεθεί με ένα σύστημα ολιγαρχίας που δυναστεύει παρά καθοδηγεί, υπηρετείται παρά υπηρετεί, πέφτοντας σε αντίφαση με την ίδια την Ιδρυτική της Διακήρυξη που αναφέρει το εξής:

«Νέα Δημοκρατία είναι το σύστημα με το οποίο οι ολιγώτεροι και οι επώνυμοι καθοδηγούν αντί να καταδημαγωγούν, εκπροσωπούν αντί να καταδυναστεύουν - και σε τελική ανάλυση υπηρετούν - και περισσότερους και ανωνύμους.

Νέα Δημοκρατία είναι η πολιτική παράταξις που αγνοεί τις διενέξεις και τους διχασμούς του παρελθόντος - που τόσα δεινά επεσώρευσαν στον τόπο μας - και προσανατολίζεται στα ευρύτερα δυνατά σχήματα εθνικής ενότητος.»

Διαχείριση Πανδημίας – Πλειστηριασμοί – Πτωχευτικός Κώδικας – Τέμπη – Υποκλοπές είναι μερικά δείγματα που όχι μόνο αγνοούν τις διενέξεις και τους διχασμούς του παρελθόντος αλλά ίσα-ίσα τα διατηρούν, καταδυναστεύοντας τον ίδιο τον πολίτη.

Έτσι, πηγαίνοντας πίσω στις δύο ερωτήσεις που τέθηκαν άνωθεν, διαπιστώνει κανείς τον καθοριστικό ρόλο που παίζουν οι ίδιες οι λέξεις και τον τεράστιο κραδασμό των εννοιών που κρατούν με τη βοήθεια των συμβόλων που τις συνθέτουν. Διότι, αν αυτή η παράταξη αποτελεί τη «νέα» εποχή δημοκρατίας, τότε η ιερή τούτη λέξη «Δημοκρατία» «ντύθηκε» με έναν επιθετικό προσδιορισμό που κρύβει τη σημασία της καταδυνάστευσης.

Στην πάροδο των χρόνων, συναντά κανείς διάφορους τύπους δημοκρατιών: άμεση, συμμετοχική, αντιπροσωπευτική, κοινοβουλευτική, λαϊκή κλπ. Επομένως με τη λέξη «νέα», εγκαινιάζεται ένας νέος επινοημένος όρος δημοκρατίας και είναι αυτός της καταδυναστευτικής.

Μάλιστα ο Βρετανός συγγραφέας Eric Hobsbawm θα αποκαλούσε κάτι τέτοιο μια «επινοημένη παράδοση». Μια παράδοση που επινοήθηκε πρόσφατα αλλοιώνοντας έννοιες του παρελθόντος με σκοπό να προωθήσει τα συμφέροντα των λίγων. Μια παράδοση που επινοήθηκε για να «ντύσει» με μαύρο ένδυμα τις σελίδες τις ιστορίας και να αφαιρέσει κάθε έννοια ΛΟΓΙΚΗΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΑΡΕΤΗΣ, ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΑΦΘΟΝΙΑΣ, ΑΛΗΘΕΙΑΣ, ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ, ΑΡΜΟΝΙΑΣ, ΑΝΔΡΕΙΑΣ, ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑΣ και ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ μέσα από τον πυρήνα της ίδιας μας της ύπαρξης που είναι η ίδια η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Μια επινόηση με σκοπό την παρανόηση από ένα κόμμα που κομματιάζει την κοινωνία. Από μια παρά-ταξη που διατηρεί την τάξη στο «παρά» και όχι στο ακριβώς. Από μια Νέα Δημοκρατία που μόνο «νέα» δεν είναι, διότι πλέον «σκούριασαν» τα ψέματα της και η αλήθεια αχνοφαίνεται. Μια αλήθεια που οι λέξεις θα την κοσμήσουν εάν και εφόσον εσύ Έλληνα πολίτη θυμηθείς και επισκεφθείς τις έννοιες τους.

«Ακόμη κι αν ξεχνούν οι άνθρωποι, πάντα θυμούνται εκείνες» - Κωστής Παλαμάς (για τις λέξεις).

Κι αφού θυμούνται εκείνες, θα ενθυμηθείς και εσύ Έλληνα πολίτη, Διότι Ε.ΣΥ. ο ίδιος είσαι η ενσάρκωση της ίδιας της αλήθειας.

Μελετήστε την 

Ιδρυτική Διακήρυξη του Πολιτικού Φορέα «Ελλήνων Συνέλευσις» 

και αντιληφθείτε τις διαφορές

Δείτε ακόμα:

Πηγή

Κυριακή 23 Απριλίου 2023

Πάντα ο θεός τον όμοιο κοντά στον όμοιο φέρνει!

 


Αεί τον όμοιον άγει θεός ως τον όμοιον.

(Πάντα ο θεός τον όμοιο κοντά στον όμοιο φέρνει.)

—  Οδύσσεια ρ’ 218


Τι είναι αυτό που μας φέρνει κοντά;

Τι είναι αυτό που μας ενώνει;

Τι είναι αυτό που μας κάνει να δούμε τον ίδιο μας τον εαυτό μέσα από έναν άλλον;

Άνθρωποι διαφορετικοί, αντίθετοι μεταξύ τους συναντιούνται μαζί όταν μια ιδέα γίνεται πράξη. Όταν ο λόγος της ιδέας συναντηθεί με τη δράση, τότε όλα γίνονται ένα.

Το μόνο που χρειάζεται είναι να δεις και να αντιληφθείς αυτό που είσαι. Να πας εκεί πίσω στην αρχή….εκεί όπου όλα ξεκίνησαν όταν μια ιδέα έγινε δημιουργία.

Εκεί πέρα θα συναντηθείς με τον ίδιο τον Λόγο που με το απέραντο Φως του εμφάνισε τον στόχο και τον σκοπό μιας αθάνατης ιδέας που ρέει ως ύδωρ μέσα στο πλέγμα του Χρόνου.

Ένα πλέγμα που το υφαίνουν οι Μοίρες για να στολίσει το κόσμημα των κόσμων…

Εσένα άνθρωπε!

Διότι Ε.ΣΥ. είσαι το κόσμημα. Ε.ΣΥ. είσαι το στολίδι. Ε.ΣΥ. είσαι το διαμάντι.

Ε.ΣΥ. άνθρωπε.

Θυμήσου την ιδέα που ρέει μέσα σου. Γιατί ιδέα (από το ίδειν, αόριστος του ρήματος οράω) είναι αυτό που έχεις δει. Ωστόσο, κάποιοι θέλησαν να κόψουν το νήμα της ζωής αυτής της ιδέας για να σταματήσεις να βλέπεις και να γνωρίζεις.

Τα κατάφεραν….αλλά όχι για πολύ.

Γιατί κάποιος ένωσε και πάλι την κλωστή του τότε με την κλωστή του τώρα για ένα πάντα που θα μείνει στο άπειρο.

Δες λοιπόν αυτήν την ιδέα να ενσαρκώνεται και πάλι με τα ίδια σου τα μάτια. Δες την μέσα από τους όμοιούς σου οι οποίοι δεν είναι άλλοι από τα ίδια σου τα αδέλφια και ένωσε το παρελθόν με το παρόν.


Πάρε θέση άνθρωπε και ενώσου στην αλήθεια του δικαίου και μέσα από την θέαση μιας ιδέας στο παρόν φτάσε στη θέωση της δημιουργίας σου.

Ο ίδιος ο Λόγος χάραξε αυτό που πρέπει να γίνει. Χάραξε την ωδή της ανάγκης μιας ιδέας, ένα επικό ιδεώδες που δεν είναι άλλο από το μεγάλο πρέπον. Αυτό δηλαδή που πρέπει να γίνει μεγάλο και να κοσμήσει ως διαμάντι που είναι τη δημιουργία του.


Αρκεί να ενωθεί με τους ομοίους του και μαζί να πορευτούν μέσα στο έπος (ειπείν - αόριστος του λέγω>λόγος) του ίδιου του Χρόνου.

Δες άνθρωπε την ό-μορφη δημιουργία σου. Δες την μορφή της ολότητας που αναδεικνύεται μέσα από τα σύμβολα σου τα οποία είναι εδώ για να σου θυμίζουν στο παρόν αυτό που πάντα ήσουν….


Η ίδια η αθάνατη αλήθεια του ίδιου του δικαίου.

Άπειρη τιμή και σεβασμό στον ‘Ελλην άνθρωπο Αρτέμη Σώρρα που μας ενθύμισε το δίκαιο της ύπαρξης μας μέσα από μια ιδέα που διαπερνά με το Φως της τα ιερά σύμβολα μας.

Τα γραφεία της Ελλήνων Συνέλευσις καλούν όλα τα αδέλφια μας να μεταλαμπαδεύσουμε αυτήν την ιδέα απ’άκρη σ’ακρης της γης.




Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του Πολιτικού Φορέα του Έθνους των Ελλήνων, Ελλήνων Συνέλευσις: www.e-sy.gr


“Όποιος κοιτάζει προς τα έξω ονειρεύεται, όποιος κοιτάζει μέσα του ξυπνάει!” (Karl Jung).

Κυριακή 5 Μαρτίου 2023

Το βλέπεις εκεί το φως;

 - Πότε θα φτάσεις;

- Το πρωί θα είμαι εκεί. Θα σε πάρω μόλις φτάσω. Γι’ αυτό κοιμήσου. Μη με περιμένεις....
- ….........



Μια στιγμή που πάγωσε εκεί, στο “μη με περιμένεις”. Ένας ενεστώτας που έγινε ένα αβάσταχτο μέλλον, που για να αντέξει τη θλίψη σέρνει μνήμες από το παρελθόν.
Ένα πότε που έγινε ποτέ.....
Γι’ αυτό μη με περιμένεις....
Μη περιμένεις να γυρίσουν οι νεκροί από τη Μάνδρα γιατί πνιγήκανε.
Και τώρα πνίγονται σε έναν άδικο ενεστώτα οι δικοί τους άνθρωποι που μείνανε πίσω περιμένοντας μια δικαίωση στο σήμερα για τους δικούς τους ανθρώπους.
Μη περιμένεις να γυρίσουν οι νεκροί από το Μάτι γιατί καήκανε.
Και τώρα καίγεται η ψυχή των δικών τους ανθρώπων που αφήσανε πίσω σε ένα καθηλωμένο παρόν δίχως μέλλον.
Τέμπη, 28 Φεβρουάριου 2023, 11.30 το βράδυ.
Για ακόμη μια φορά....
Μη περιμένεις.....
Μη περιμένεις να αλλάξει κάτι από αυτούς που σε φυλακίζουν στο παρόν με ένα “θα” του μέλλοντος και ένα “είχε” του παρελθόντος μπροστά από ένα ρήμα που αργά και βασανιστικά σου κατατρώει το μυαλό.....
Θα είχε σωθεί....
Αν έφευγε αργότερα....
Αν έφευγε νωρίτερα.....
Παίζεις με τον χρόνο και τα επιρρήματα του....
Θέλεις να γυρίσεις πίσω το ρολόι μα βιώνεις το ίδιο έργο ξανά και ξανά.
Θα είχε σωθεί λες.....
Και εγώ σου λέω ”ναι, θα είχε…” αφήνοντας το ρήμα έξω από την πρόταση.
“Θα είχε” σου ξαναλέω, αν εγώ και εσύ περπατούσαμε πλάι πλάι με τα χέρια ενωμένα.....κάπου εκεί στο παρελθόν όταν κάποιος φώναξε για δίκαιο.
Τον άκουσες;
Η’ μήπως κάποιοι σου κλείσανε τα αυτιά, σε τυφλώσανε με ψέματα και βάλανε εσένα απέναντι σε μένα να τρέχουμε στις ίδιες ράγες μέσα στο σκοτάδι;
Ένας αγώνας δρόμου οι ζωές μας πάνω στις ράγες ενός χρόνου αποστάτη που σε κρατά σε απόσταση από την αλήθεια και σε απομακρύνει ολοένα και περισσότερο από το δίκαιο.
Ένας χρόνος αποστάτης που γυρνάει το κλειδί όπου θέλει αυτός και σε κλειδώνει σε μια κούρσα με τελικό προορισμό τον θάνατο.
Επί δώδεκα λεπτά λένε πως πήγαιναν αντίθετα...
Κανείς δεν φρέναρε....
Κανείς δεν κατάλαβε τι έγινε.
Λένε, πήγαιναν, φρέναρε, κατάλαβε, έγινε.....ρήματα του παρελθόντος που βασανίζουν το παρόν μας και καταδικάζουν το μέλλον μας.
Εκεί πάνω στις ράγες, ράγισαν καρδιές.
Μέσα σε αυτές και η δική μου…..
Μα με όλο το κουράγιο που μου έχει απομείνει θα σου φωνάξω στο παρόν σε χρόνο ενεστώτα για να σου πω πως είμαι εδώ.
Πάτα το φρένο και άλλαξε πορεία.
Έλα μαζί μου.
Το βλέπεις εκεί το φως;
Μας περιμένει.....